Drieluik: Uitwisseling in Boedapest

Nu we, vanwege de uitbraak van het nieuwe coronavirus, allemaal al zo’n drie weken thuis zitten, is het leuk om terug te blikken op een tijd waarin dat niet het geval was en studenten van het HHP bijvoorbeeld naar het buitenland afreisden. Vera Cup bracht het eerste semester van dit collegejaar door als stagiair bij de vakgroep Neerlandistiek in Boedapest. Naast het assisteren en geven van Nederlandse taal- en cultuurlessen, organiseerde zij ook een studiereis naar Utrecht voor een kleine groep studenten van de vakgroep. Toevallig organiseerde Studievereniging Eureka al een studiereis naar Boedapest, en Vera besloot samen met medestudente Sabrina van den Brink om daar een uitwisseling van te maken. Op de honoursblog lees je komende drie weken drie verhalen over de uitwisseling en we beginnen met Vera’s eigen ervaringen!

Tijdens mijn stage in Boedapest heb ik een leuke en leerzame tijd gehad. Een van de activiteiten die mij het meest bij zal blijven is de ontmoeting tussen de Hongaarse studenten en de HHP-studenten op 29 januari 2020.

De dag begon in het lokaal waar ikzelf les had gegeven, het lokaal van de vakgroep. Hier kregen alle deelnemers een lezing van Roland Nagy, of op zijn Hongaars: Nagy Roland. Deze taalkundige, wetenschapper en docent verrijkte de Utrechtse studenten met informatie over onder andere de oorsprong van de Hongaarse taal, verbanden met andere talen en de uitspraak van deze taal.

Hierna volgde een presentatie door de Hongaarse studenten met daarna een moment voor de Utrechtse studenten om hen vragen te stellen. Het viel mij op dat de Hongaarse studenten het erg moeilijk vonden om deze presentatie te geven. Eerder werd mij al duidelijk dat de studenten die ik lesgaf niet graag iets wilden zeggen tijdens de les, zeker niet in een andere taal dan hun moedertaal. Nu ze voor een groep onbekende Nederlandse studenten stonden, trokken ze zich nog verder in hun schulp dan dat ik gewend was.

Ik vermoedde dat dit samenhing met de manier waarop er wordt lesgegeven in Hongarije. Deze manier verschilt namelijk erg met die van Nederland. Wij worden aangemoedigd om kritisch na te denken, terwijl het Hongaarse schoolsysteem meer de nadruk legt op het kunnen reproduceren van feiten. Zeker daarom hadden de Hongaarse studenten de kritische vragen van het HHP-gezelschap niet verwacht en ze vonden het in het begin dan ook lastig om hier antwoord op te geven. Met name toen hen werd gevraagd naar hun eigen mening over bijvoorbeeld de Hongaarse regering of het verbod op genderstudies in Hongarije. De Hongaarse studenten zijn niet gewend om hun eigen mening over dit soort onderwerpen te uitten in een klaslokaal, dus al zeker niet in een taal die ze nog leren.

Opvallend was het antwoord op de vraag: ‘Hoe komt het dat de Hongaarse regering steeds wordt herkozen?’ De Hongaarse studenten vertelden ons dat de mensen op het platteland enkel informatie vergaren via de mediakanalen die worden beheerst door de regering. De studenten gaven aan dat zij de mening die via deze kanalen aan anderen opgedrongen wordt belachelijk vinden, maar benoemden hun eigen mening verder niet. Ze noemden zichzelf apolitiek, al kon je merken dat ze wel een mening hadden, maar deze niet durfden te uiten of niet wilden delen.

Dit was voor mij de eerste keer dat ik dit cultuurverschil, waar ik wel al bekend mee was, zo duidelijk in de praktijk waarnam. Terwijl in individuele, vriendschappelijke gesprekken de studenten, hun kritische mening wel met mij deelden. In het openbaar deden ze dit niet. Dit voorbeeld van een cultuurverschil werd heel duidelijk zichtbaar en het was daardoor een erg leerzame ervaring over hoe verschillend culturen daadwerkelijk zijn. De Hongaarse studenten vonden de HHP-ers, ondanks de kritische vragen, erg lief en vonden het ook leuk dat ze zo geïnteresseerd waren in hun ervaringen.

Na de presentaties, was er een rondleiding over het universiteitsterrein. Hierna volgde een lunch verzorgd door de studenten van de vakgroep. Ze hadden broodjes gesmeerd en Hongaarse lekkernijen gekocht. De meningen over de lekkernijen waren nogal verdeeld onder de Nederlandse studenten: sommigen vonden ze heerlijk en anderen aten liever nog een broodje. Het middagprogramma bestond uit een rondleiding door een deel van Boedapest. De Utrechtse studenten werden meegenomen langs het nationale museum, het Károlyi park, door de grootste winkelstraat, naar de markthal, via een typisch Hongaarse flat, de Vrijheidsbrug over, helemaal tot aan het Gellért plein. Bij elke stop vertelden drie Hongaarse studenten over de bezienswaardigheden.

Na wat vrije tijd tussen de middag, eindigde de dag met een kroegentocht, die begon in een lokale kroeg waar de biertjes voor de Nederlandse studenten spotgoedkoop waren. Hierna ging de groep naar de volgende kroeg, waar een groot gedeelte samen spelletjes ging spelen. Als laatste werd de bekendste club van Boedapest bezocht.

Het was een geslaagde dag, waarop de Nederlandse studenten kennismaakten met de Hongaarse cultuur en de Hongaarse studenten een perfecte kans hadden om op een bijzondere manier hun Nederlands te oefenen.

Benieuwd hoe de Nederlandse en Hongaarse studenten de uitwisseling ervoeren? Lees dan komende weken ook het tweede en derde deel van dit drieluik.