Drieluik deel drie: Uitwisseling in Boedapest

De afgelopen weken heb je kunnen lezen hoe studenten van het Humanities Honoursprogramma hun uitwisseling in Boedapest ervoeren. Je kon lezen hoe Vera Cup deze uitwisseling organiseerde tijdens haar stage bij het departement Neerlandistiek in Boedapest én wat Luna Verbaas als Nederlandse studente meemaakte tijdens de reis. Vandaag laten we een van de Hongaarse studenten aan het woord! Sára vertelt ons – in het Nederlands – hoe zij en haar studiegenoot Niki de uitwisseling ervoeren. Aan haar stuk hebben we niets veranderd: zo lees je meteen hoe goed het Nederlands van deze studente écht is!

Ik ben Sára, derde jaar bachelor studente op de vakgroep Neerlandistiek op de ELTE. Ik was erg enthousiast om de Utrechtse studenten te verwelkomen. Mijn eerste taak? Ik was degene die bij de ingang op twintig Nederlanders wachtte om hen de weg te wijzen naar ons legendarische lokaal 112. Ik moet een goede eerste indruk hebben gemaakt wat mijn Nederlandse taalkennis betreft, omdat Sabrina dacht dat ik op de vakgroep werkte. Bedankt voor het compliment, Sabrina!

Onze fantastische docent, Roland gaf een lezing over de Hongaarse taal waarover Vera al in het eerste deel heeft geschreven. Wat ze niet vermeldde, maar ik vond het erg leuk dat Roland een kleine quiz bijvoegde. De Nederlandse studenten moesten raden welk Hongaars woord staat voor een paar Engelse en Nederlandse woorden. Als Hongaar vond ik het nog steeds een hele gave quiz en ik denk dat ze er ook van genoten hebben.

Vera schreef over de presentatie van mij en twee andere studenten. Ik denk dat ze perfect beschreef wat daar is gebeurd en hoe het culturele verschil onze antwoorden op de vragen van onze gasten hebben beïnvloed. Het was een buitengewoon uitdagende situatie voor mij, maar het was een geweldig gevoel en een grote verrassing hoe deze mensen zo geïnformeerd zijn over ons land. Ze waren allemaal ongelooflijk slim, heel open en nieuwsgierig.

Drie van mijn medestudenten voorbereidden de lunch voor onze gasten. De Utrechtse studenten hebben naast lekkere broodjes ook typische Hongaarse lekkernijen zoals Túró Rudi (een stuk kwark bekleden met chocola), túró fánk (donut gevuld met kwark) en tejföl (zure room) geproefd. De lekkernijen met kwark hadden duidelijk het grootste success. Hoewel ik zeker ben dat niet iedereen alles lekker vond, aten ze alles op wat erg leuk is om als gastvrouw te zien. Tijdens de lunch kregen we de kans om te praten en elkaar te leren kennen, maar als ik het me goed herinner waren we Hongaren nog een beetje verlegen. Toch vond ik iedereen heel lief. Na de lunch gingen ze op een rondleiding in de stad waar ik afwezig was maar ik heb van mijn medestudenten gehoord dat alles prima ging. Zoals van mijn studiegenoot Niki die het als volgt beschreef:

We hebben ook een rondleiding door de stad georganiseerd. Hoewel er regende een beetje, besloten we om wel te gaan. De regen betekende natuurlijk geen probleem voor de Nederlanders, maar we aarzelden een beetje. Het regenen vinden we ook in januari verschrikkelijk, maar gelukkig had iedereen een paraplu. Drie meisjes hebben zorgvuldig een paar belangrijke bezienswaardigheden gekozen, die niemand zou missen als naar Boedapest komt. We hebben onder andere naar het Nationaal Museum, Váci winkelstraat, Vrijheidsbrug en Gellért plein gegaan. Bovendien hebben we het konijn in Károlyi tuin bezocht. Er werden korte presentaties over de geschiedenis of over fun facts van de stad gehouden. De Utrechtse studenten hadden hier ook de mogelijkheid om vragen te stellen, bijvoorbeeld: Wat denken de Hongaren over de Nederlanders? De studenten antwoorden eensgezind, naast de stereotypische beelden (tulpen, molen, fietsen) denken we dat de Nederlanders heel beleefd en nauwkeurig zijn. Bovendien zijn ze heel direct en open, dus ze zeggen hun mening openlijk en draaien niet om de hete brij.

Na de rondleiding sloot ik weer aan en gingen we, na wat vrije tijd om te eten, op een kroegentocht. Helaas kwamen er niet veel Hongaarse studenten mee, maar het was de beste beslissing om deze avond niet te missen. Het was een heel andere omgeving en ik vond het veel makkelijker om Nederlands te spreken. We speelden wat spelletjes en besloten later om naar een van de meest populaire clubs in Boedapest te gaan. Dit is niet het moment om over de details te schrijven, maar het is absoluut een nacht die ik nooit zal vergeten.

Na deze dag was ik nog meer opgewonden om Utrecht te bezoeken. Niki en Ik zijn erg teleurgesteld dat onze plannen moesten veranderen. We verheugden ons nieuwsgierig op de programma’s die de studenten hebben ons bedacht. Desondanks zijn we heel dankbaar dat we een groep studenten in onze mooie stad konden ontvangen. Het was een unieke mogelijkheid voor ons om de taal te oefenen. We hopen dat we misschien later in Nederland weer kunnen ontmoeten.