Maak kennis met… Niels Weijenberg

Studenten uit allerlei studies volgen het Humanities Honoursprogramma en alumni komen dan ook op veel verschillende plekken terecht. Vandaag stellen we je voor aan Niels Weijenberg, die Kunstgeschiedenis studeerde aan de Universiteit Utrecht en nu op een van de meest prestigieuze universiteiten van het Verenigd Koninkrijk zijn master History of Arts volgt. Hij vertelt over zijn keuze om de Lage Landen te verlaten, wat hij nu studeert, en hoe hij terugkijkt op het HHP.

Nadat ik mijn bachelor Kunstgeschiedenis en het HHP in Utrecht afrondde, verhuisde ik in het najaar naar Londen voor de master History of Art aan The Courtauld Institute. Hoewel The Courtauld een van de meest prestigieuze plekken is voor de bestudering van kunstgeschiedenis, leek het met mijn voorliefde voor 16de-eeuwse Nederlandse kunst niet de meest logische stap om de Lage Landen te verruilen voor het Verenigd Koninkrijk. Toch greep ik deze kans, in de hoop over de grens nieuwe benaderingen en zienswijzen op de Nederlandse cultuur te vinden, waar ik in Utrecht nooit mee zou zijn geconfronteerd.

Al tijdens mijn eerste colleges begreep ik dat deze hoop zou uitkomen: mijn specialisatiegroep kijkt naar de relatie tussen kunst en wetenschap in de vroegmoderne Nederlanden. De eerste papers schreef ik over de relatie tussen ‘kunst’, ‘kennis’ en ‘het geschreven woord’. In de tussentijd ontwikkelde ik een tentoonstelling over de toenmalige exotische connotatie van koffie. Mijn scriptie zal ik wijden aan Nederlandse kalligrafie (kennelijk in die tijd even hip als tegenwoordig).

In het HHP kreeg ik mogelijkheden om langer stil te staan bij specifieke (zelfgekozen) thema’s binnen mijn vakgebied, zoals de reizen van noordelijke kunstenaars naar Milaan, waarmee ik mijn kennis en onderzoeksvaardigheden sterk heb kunnen ontwikkelen. Hoewel verdieping binnen de kunstgeschiedenis voor mij altijd een prioriteit is geweest, heb ik dankzij het HHP ook uitgebreider kennis gemaakt met invloedrijke denkers buiten mijn discipline, en dat komt in Londen goed van pas. Als eerste schiet me Michel Foucault en The Order of Things te binnen, maar bijvoorbeeld ook Descartes en Dijksterhuis met De mechanisering van het wereldbeeld. Ik weet zeker dat ik dankzij het HHP deze master nu beter kan waarderen, en de grenzen van het kunsthistorische veld beter begrijp.